Նա գողացավ մեր արժանապատվությունը, փոխարենը մեզ հպարտ կոչեց՝ քաջ գիտակցելով, որ արժանապատվությունը աստվածային է, հպարտությունը՝ սատանայական։

Որքանով պատմությունից , գրքերից, փաստագրական և գեղարվեստական ֆիլմերից է հայտնի, անգլոսաքսերը միշտ գնում են իրենց փողերի հետևից, և չկատարած խոստումների համար պատժում են։ Խիստ են պատժում։

Ոնց տեսնում եմ` Նիկոլը հարմար է պաշտոնյաներին, ովքեր կազմում են բնակչության մոտ 8-10%-ը, հարմար է մեծահարուստներին, ովքեր կազմում են 1%-ը, բայց նրանց հրահանգին է ենթարկվում էլի մոտ 10%-ը, ովքեր անծպտուն ենթարկվելու են էդ 1%-ին. հարմար է ճենճոտներին, ովքեր մի 15% կան, հարմար է ոստիկաններին` դա էլ 3%, ու եթե անտարբերների 30%-ն էլ գումարենք, կստացվի բավականին մեծ զանգված։

«Ծաղկափոշու մեջ թաթախված գունավոր բզեզին մանուշակը ճոճք է թվում, աշխարհը՝ ծիրանագույն բուրաստան»: Սա հայ գրականության ամենահայտնի տողերից մեկն ա։ Դեռ դպրոցում ենք կարդում, վերլուծում, հիանում, իսկ հետո՝ կյանքի ընթացքում, ժամանակ առ ժամանակ նորից հանդիպում ենք ու ամեն տարիքում տարբեր կերպ ենք ընկալում, իմաստավորում...

Առաջին ծիտիկներն արթնանում են դեռ ժամը հինգի կողմերը, երբ աստղերը սկսում են կամաց-կամաց աղոտանալ ու ձուլվել գիշերվա սևին խառնվող կաթնագույն կաթիլների մեջ, իսկ ներքևում՝ մութուլուսի միջից դուրս են լողում ու ուրվագծվում են շենքերը, ծառերը, փողոցները։

Աշխարհում տարօրինակ և աներևակայելի իրողություններ են տեղի ունենում: Ահա դրանցից մեկը...

1-ին դարի սկզբին՝ Արտաշեսյան արքայական դինաստիայի անկումից հետո, Հայաստանը կանգնեց նոր արքայատոհմ ունենալու խնդրի առջև։

Ինքնակալները երբեք շնորհակալ չեն լինում իրենց սխալներն ու անարդարությունը նկատող մարդուն, և անմահ է մնում Պլուտարքոսի պատմածը, թե մարտի ժամանակ թագավորի կյանքը փրկած զինվորը, փոխանակ փախչելու, ինչպես նրան ճիշտ խորհուրդ էր տվել իմաստունը, մնացել էր, հույս դնելով թագավորի երախտագիտության վրա. դրա համար էլ գլխով էր վճարել:

-Գնանք Արփենիկ Չարենցի գերեզմանը տեսնենք,-ասում է ընկերս՝ Սուրենը: Արփենիկ Չարե՜նց...

Մանկասայլակի միջից ճստոն ինձ աչքով արեց։ Մայրը չնկատեց, հեռախոսի մեջ խորասուզված ինչ-որ բան էր կարդում։ Ես պատասխանեցի՝ աջ աչքս փակելով ու ձախ ունքս բարձրացնելով, ու ժպտացի։ Ճստոն բերանը մինչև ականջները բացեց ու ժպտաց։ Ես լեզու ցույց տվեցի։ Ճստոն գլուխը հետ գցեց ու սկսեց հռհռալ։ Հետո նայեց ինձ ու լեզվի ծայրը զգույշ դուրս հանեց։ Ես գրպանիցս հազար դրամանոց հանեցի, արագ պտտեցի ափիս մեջ, աննկատ մտցրի թևքիս մեջ ու դատարկ ափս ցույց տվեցի։ Ճստոյի աչքերը զարմանքից կլորացան։ Ես թևքիս միջից հանեցի հազար դրամանոցը։ Ճստոն ծափ տվեց ու էլի հռհռաց։